ستارههای پشت پرده سینما چه کسانی بودند؟ | ماموریت ویژه فیلمبرها در تهران قدیم
تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۵۹۰۱۲
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی: آپاراتچیها در آن سالها با مشقت فراوان چراغهای سینما را روشن نگه میداشتند و خیلی از آنها خودشان را افرادی میدانستند که بدون مرتکب شدن جرمی باید در اتاقهای کوچک و سوت و کور سینما روزگار بگذرانند.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
نسل نخست آپاراتچیها با آپاراتهای بیصدا و هندلی کار میکردند و برخی دیگر با کمک آپاراتهای زغالی، فیلمهای سینمایی را روی پرده نقرهای سینما میبردند، اما ورود آپاراتهای ترانزیستوری در سینماهای تهران انقلابی در پخش فیلم سینمایی به پا کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آپاراتچیها شغل پرزرق و برقی داشتند و بهخاطر دوستی و ارتباط با سوپراستارهای سینما مدام در حلقه عشاق سینما و عشقفیلمها قرار میگرفتند، اما روی دیگر سکه این شغل، زندگی در آپاراتخانههای سینما بود که اکبر رستمزاده آن را به سلول انفرادی تشبیه میکند: «آپاراتچیها فقط یک همدم به نام آپارات داشتند که برایشان حکم همسلولی را داشت. بیشتر آپاراتچیها با دنیای بیرون سینما ارتباط چندانی نداشتند و به همین دلیل گوشهگیر و عصبی بودند. برخی از آنها از شدت تنهایی با آپارات حرف میزدند و درددل میکردند. این تنهایی و انزوا بسیاری از آنها را در دام اعتیاد میانداخت.»
دایره فعالیت آپاراتچیهای تهران از همه عوامل پشت صحنه سینما محدودتر بود و در عین حال حساسترین کار ممکن را انجام میدادند. شاید به همین دلیل خیلیها برای تطمیع آنها به صرافت میافتادند. نقل است که برخی عشقفیلمها حاضر بودند در ازای دریافت نگاتیو فیلمهای پرفروش سینما، مبلغ هنگفتی به آپاراتچیها بدهند تا فیلمهای بریدهشده را در آلبومهای شخصی قرار بدهند. عدهای دیگر هم برای گرفتن عکس یادگاری با سوپراستارهای سینما، آپاراتچیها را واسطه قرار میدادند و مبالغ هنگفتی به آنها پرداخت میکردند، چرا که برخی بازیگران مطرح سینما از روزگار سخت آپاراتچیها در آپاراتخانه آگاه بودند و به قول معروف هوای آنها را داشتند.
فیلمبری یکی دیگر از شغلهای مهم و در عین حال سخت و عجیب سینما در تهران قدیم بوده است. رستمزاده در باره دایره فعالیت فیلمبرها در سینماهای تهران میگوید: «در دهه ۴۰ نگاتیو گران بود و صاحبان سینما برای صرفهجویی در مصرف نگاتیو افرادی را تحت عنوان فیلمبر استخدام میکردند. در آن سالها سینماهایی که نزدیک هم بودند با نیم ساعت تأخیر، یک فیلم را اکران میکردند. کار فیلمبرها این بود که بلافاصله بعد از پایان فیلم در نخستین سینما، نگاتیو را با دوچرخه به سینمای بعدی برساند تا پخش شود و به اینترتیب یک فیلم تا شب بین ۳ سینما دستبهدست میشد. با ورود موتور به خیابانهای تهران، کار فیلمبرها راحتتر شد و نگاتیوها را با موتور که وسیله سریعتری بود جابهجا میکردند.»
با ظهور عصر دیجیتال و خداحافظی با آپارات، شغل آپاراتچی به فراموشی سپرده شد و فیلمبَرها هم که کارشان جابهجا کردن فیلم بود به جرگه بیکارها پیوستند.
کد خبر 843752 برچسبها هویت شهری همشهری محله تهرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: هویت شهری همشهری محله تهران سینماهای تهران آپاراتچی ها فیلم برها فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۵۹۰۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کتاب بنیه فیلمساز را قوی میکند/ حتما به نمایشگاه کتاب تهران میروم
به گزارش قدس آنلاین به نقل از ستاد برگزاری سیوپنجمین دوره نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران محمدحسین لطیفی کارگردان سینما و تلویزیون که تجربه فیلمسازی اقتباسی از کتاب «محمد؛ مسیح کردستان» پیرامون زندگی و زمانه شهید محمد بروجردی از فرماندهان دوران دفاع مقدس با عنوان «غریب» را در کارنامه دارد، با تاکید براینکه اساساً زیربنای هنرمند، اول استعداد و سپس مطالعه و آگاهی اوست، گفت: معتقدم پی و بتن یک فیلمساز باید سفت باشد که کتاب این کارکرد را برای او دارد.
وی افزود: اینکه من به عنوان فیلمساز استعداد دارم و هرچیزی را که در ذهن داشته باشم، بنویسم نهایتا برای یک فیلم کارایی خواهد داشت و در ادامه قابل تکرار نیست. قطعاً من به تمام جوانها خواهم گفت؛ نباید کتاب از دستتان بیفتد تا در موضوع و آن چیزی که دوست دارید، قوی شوید.
لطیفی همچنین به موضوع اقتباس سینما از کتاب اشاره کرد و ادامه داد: در اقتباس یک متنی وجود دارد که به متنی دیگر و در قالب دیگری در میآید. یعنی یک رمان نوشته شده که بر اساس آن رمان اقتباسی صورت میگیرد. اقتباس روایت نعل به نعل کتاب نیست، چرا که قالب فیلم تفاوت با قالب رمان دارد. اقتباس یعنی اینکه ابتدا روح کار و شخصیتها از رمان اخذ شود. در ادامه یکسری سکانسهای حیاتی مشخص و سپس روایت در یک قالب دیگر آغاز شود. قالب متفاوت میشود، اما رگ و پی مسئله در قصه کتاب است. در برنامهام است تا با اقتباس از رمان دو جلدی «از عشقاباد تا عشقآباد» منصور انوری فیلم «عشق آباد» را بسازم. نمونه اقتباس در دوران قبل از انقلاب سریال «دایی جان ناپلئون» است و ما وقتی سریال و فیلم را در کنار هم قرار میدهیم، میفهمیم که رمان خیلی قویتر است. اقتباس را باید برای نسل جدید تدریس کرد.
او درباره تجربه حضور در نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران گفت: یکی از علاقهمندیهای من حضور در نمایشگاه کتاب تهران است اما گاهی من در زمان نمایشگاه مشغول پروژههایی بودهام که امکان حضور در نمایشگاه را از من میگرفت، اما امسال حتماً سعی خواهم کرد در نمایشگاه حضور داشته باشم.
کارگردان فیلم «غریب» مرادوه اهالی سینما با اهالی قلم و نویسندهها و ناشران را موجب پیشرفت سینما دانست و تاکید کرد: کتابهای هنری و نفیس که مربوط به سینما است سهم کمی از تولیدات ناشران را دارند و کتابهای تخصصی ما در عرصههای فیلمسازی و کارگردانی خیلی دیر چاپ میشوند و میان ناشران این کتابها سهم کمی را میان ناشران به خود اختصاص دادهاند که امیدوارم این روند تغییر کند.
سیوپنجمین دوره نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی(ره) به شکل حضوری و در سامانه ketab.ir به صورت مجازی برگزار میشود.